فوتبال ایران و تکرار حماسه ی ملبورن ...

این روزها تنها چیزی که می تواند من را به وجد بیاورد موفقیت جوانانی است که به کره جنوبی رفته اند . جوانانی که هرکدام انگیزه ای پر ارزش در دنیای ورزش دارند دنیایی که می تواند بخشی از اعتبار ایرانی و ملی را به این کشور بازگرداند . 

یقین دارم هیچ چیزی غیر از این موفقیت در این روزها نمی تواند پیام اور جشن ملی باشد . جشن ملی یعنی موفقیت ورزشکارانمان در عرصه ی بین المللی بدون در نظر گرفتن یک ایدئولوژی خاص ! و این یک جشن ملی است به معنی واقعی کلمه . 

امیدوارم  همچون اندرانیک تیموریان که عاشقانه برای تیم کشورش تلاش می کند!  مسئولان سبک مغز ،موفقیت این جوانان را  بر خلاف سال 98 به همه ی ادیان ، مذاهب و دگر اندیشان تبریک بگویند و شادی این دستاورد لذت بخش را به کام دگر اندیشان تلخ نکنند . 

پی نوشت : هیچ وقت حسرت و نگاه مارک بوسنیج دروازه بان استرالیا را فراموش نمی کنم در جایی که فقط نشست و به توپ هم نگاهی نکرد و بلند شد نگاهی به بازیکنان خوشحال ایران کرد و فقط سکوت  ... این صحنه برایم یکی از نوستالوژیک ترین خاطرات است .

شباهت بازی ایران استرالیا با بازی  ایران و کره جنوبی در تحقیر کردن فوتبال ایران توسط این دو کشور است . در هردو مسابقه فوتبال ایران و یا کشور ایران مورد تحقیر قرار گرفته است. شاید این مسابقه به نوعی تکرار حماسه ی ملبورن باشه !