مسافر

روزها می آمدند. مثل همان ها که رفتند.

چند روز دیگر تنهایی؟

چند روز دیگر طاقت آوردن؟

و چند بار دیگر زیر باران اشک تنهایی ریختن؟

چند وقت دیگر از غم تنهایی گریختن؟

چند بار دیگر خاطره ها را شستن؟

چند بار دیگر غم مرگ ماهی های سرخ هفت سین را

به تنهایی به دوش کشیدن؟

و چند بار دیگر بر سر این راه بلند

نشستن و در خاموشی فریاد زدن که :

خدایا هیچ راهی را بی مسافر مگذار.

 

 

##@بهاران@##...