نمازمسافر

مسافربايدنمازظهروعصروعشا را باهشت شرط شكسته قصريعنى دو ركعت بخواند.

شـرطاول - آن كـه سـفـر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد، و فرسخ شرعى دوازده هزار ذراعاست، به ذراع متعارف، و بعضى گفته اند: اين مقدار تقريبا پنج كيلومتر ونيم است.

(مسأله1281) كسى كه مجموع رفتن وبر گشتن او هشت فرسخ است، چنانچه هيچ يك از رفتنوبـرگـشـتـن كـمـتر از چهار فرسخ نباشد، بايد نماز را شكسته بخواند.

واگررفتن سه فرسخ و بـرگشتن پنج فرسخ، يا رفتن پنج فرسخ و برگشتن سه فرسخ ‌باشد، بايدنماز را تمام، يعنى چهار ركـعـت بـخواند. و اگر چه احتياط اين است كه اگررفتن مثلاسه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد. جمع بين اتمام و قصر نمايد.

(مسأله1282) اگر رفتن و برگشتن، هر يك از چهار فرسخ كمتر نباشد نمازش شكسته است، و روزهرا نـيـز بـايد افطار نمايد، اگرچه همان روز يا شب آن برنگردد، اگرچه احتياط ايناست كه اگر همان روز يا شب آن برنمى‌گردد، تمام نيز بخواند.

(مسأله 1283) اگـر سفر مختصرى از هشتفرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفراو هشت فرسخ است يانه، نبايدنمازرا شكستهبخواند. و چنانچه شك كند كه سفر اوهشت فرسخ است يا نه، در صـورتى كه تحقيق كردنبرايش مشقت دارد، بايد نمازش را تمام بخواند، واگر مشقت ندارد، بنابراحتياط واجببايدتحقيق كند، كه اگردوعادل بگويند، يا بين مردم معروف باشد كه سفراو هشت فرسخاست، نماز را شكسته بخواند.

(مسأله 1284) اگر يك عادل خبر دهد كهسفر انسان هشت فرسخ است، بنا براحتياط واجب بايد نماز را هم شكسته و هم تمامبخواند، و روزه بگيرد و قضاى آن را هم بجا آورد.

(مسأله 1285) كسى كه يقين دارد سفر اوهشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند، و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آنرا چهار ركعتى بجا آورد، و اگروقت گذشته قضا نمايد.

(مسأله 1286) كسى كه قصد مسافرت به محلمعينى نموده، و يقين دارد سفرش هشت فرسخ نـيـسـت، يـا شـك دارد كه هشت فرسخ هست يانه، چنانچه در بين راه يابعد از رسيدن به مقصد بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، بايدنماز را شكسته بخواند، و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد.

(مسأله 1287) اگر بين دو محلى كه فاصلهآنها كمتر از چهار فرسخ است، چندمرتبه رفت و آمد كند، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخشود، بايد نماز را تمام بخواند.

(مسأله 1288) اگر محلى دو راه داشتهباشد، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ، و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد، چنانچهانسان از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود، بايد نماز را شكسته بخواند. و اگر ازراهى كه هشت فرسخ نيست برود، بايد نماز را تمام بخواند.

(مسأله 1289) اگر شهر ديوار دارد، بايدابتداى هشت فرسخ را از ديوار شهرحساب كند، و اگر ديوار ندارد، بايد از خانه‌هاىآخر شهر حساب نمايد.

شـرط دوم - آن كه از اول مسافرت قصد هشتفرسخ را داشته باشد، پس اگر به جايى كه كمتر از هـشـت فـرسـخ است مسافرت كند، وبعداز رسيدن به آنجا قصد كندجايى برود كه با مقدارى كه آمده هشت فرسخ شود، چون از اولقصد هشت فرسخ ‌را نداشته، بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر بخواهد از آنجا هشتفرسخ برود، ياچهار فرسخ برود و برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.

(مسأله1290) كـسـى كه نمى‌داند سفرش چند فرسخ است، مثلا براى پيدا كردن گمشده اى مـسافرتمى‌كند ونمى‌داند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند، بايدنماز را تمامبخواند. ولى در بـرگشتن، چنانچه تا وطنش يا جايى كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند،هشت فرسخ يا بيشتر بـاشد، بايد نماز را شكسته بخواند. و نيز اگردر بين رفتن قصدكند كه چهار فرسخ برود، چنانچه رفتن وبرگشتن هشت فرسخ ‌شود، بايد نماز را شكستهبخواند.

منبع :رساله‌توضیح المسائلحضرت آیت الله صافی گلپایگانی