جــانم فــدای دیده نورانی شمـــــا

یابن الحسن،مولای من، ای پادشه بیابان نشین، ای مسافر پشت درب دلها مانده :

تنها آرزو نمی کنم که بیایی ، چون همه می دانند که روزی خواهی آمد

آرزو میکنم وقتی که می آیی چشمانم شرمسار نگاه مهربانت نشود

.

روزی هزار بار دلت را شکسته ام

بی خود به انتظار وصالت نشسته ام

هر بار این تویی که رسیدی و در زدی

هر با راین منم که در خانه بسته ام

هرجمعه قول می دهم آدم شوم ولی

هم عهد خویش هم دلتان را شکسته ام

 .

خـدا کنـد کـه مـرا با خـدا کنـی آقـا

زقید وبند معـاصی جـدا کنــی آقـا

دعای ما به در بسته می خورد، ای کاش

خودت برای ظهورت دعا کنی آقا

 .

تقصیر ماست غیبت طولانی شما

بغض گلـو گـــرفته پنهانـی شمـــا

بر شوره زار معصیتم گریه میکنی

جــانم فــدای دیده نورانی شمـــــا