یکی از آرایه های ادبی در کلام «جناس خط» است، یعنی اینکه پایه های جناس اگر بی نقطه و نشانه های املایی نوشته شوند ، خط و شمایلی یکسان داشته باشند ، مانند این نامه شگفت و شیرین امام به معاویه که همه واژه های آن دوتا دوتا این گونه اند .
غَرَّکَ عِزُّکَ ، فَصارَ قِصارُ ذلِکَ ذُلُّکَ
فَاخْشَ فاحِشِ فِعْلِکَ فَلَعَلَّکَ تُهدأ بِهذا
فریب جاه خوردی و کم ترین پیامد آن این شد که خوار گشتی
پس از تباهی بپرهیز ، شاید از این راه به راه آیی .«1»
شگفتی و شیرینی این سخن آن گاه آشکار تر می شود که به یاد آوریم در آن روزگاران ، خط عربی نقطه و دیگر نشانه های املایی را نداشته و این گونه واژه ها یکسان نوشته می شده اند.«2»
..........................................
1. محمدی ری شهری ، محمد و دیگران ، موسوعة الامام علی ، ج 10 ، ص 279
2. تصویر خط بالا اثر استاد جاسم نجفی اهل کشور عراق بوده که کتیبه های حرم امیرالمومنین و امام حسین علیهما السلام در کربلا به خط ایشان است که ایشان نمونه هایی از خط خودشان را به بنده هدیه دادند. ##@بهاران@##...
ما را در سایت ##@بهاران@## دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : سیدسعیدبهروز saeed1350 بازدید : 272 تاريخ : سه شنبه 7 خرداد 1392 ساعت: 12:52