مزرعه ی بر باد رفته

آهی میان چاهم و از یاد رفته است

شیرین ترین حکایت ما خواب ما ولی

وا حسرت و دریغ که فرهاد رفته است

در فکر خوشه باش و سالی که می رسد

زیرا تمام مزرعه بر باد رفته است

اینجا فقط سکوت و بهتی غریب و سرد

وقتی گلو به دشنه ی فریاد رفته است