آثار نماز جماعت

بر پايي فريضه هاي ديني به صورت دسته جمعتي،در زندگي فردي و اجتماعي امت مسلمانان، آثارمثبت و فراواني دارد که به برخي اشاره مي شود :

1- آثار معنوي
بزرگترين اثر معنوي نماز جماعت، همان پاداش هاي الهي است که گفته شد. روايت است که شبي، علي عليه السلام تا سحر به عبادت مشغول بود. چون صبح شد، نماز صبح را به تنهائي خواند و استراحت کرد.
رسول خدا (ص) که آنحضرت را در جماعت صبح نديد، به خانه اورفت. حضرت فاطمه (ع) از شب زنده داري علي (ع) و عذر او از نيامدن به مسجد سخن گفت. پيامبر فرمود : پاداشي که بخاطر شرکت نکردن درنماز جماعت صبح، از دست علي (ع) رفت، بيش از پاداش عبادت تمام شب است. (1)     

رسول خدا (ص) فرموده است :
لان اصلي الصبح في جماعة احب الي من ان اصلي ليلتي حتي اصبح (2) اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم، در نظرم محبوب تر ازعبادت و شب زنده داري تا صبح است.
بخاطر همين فضيلت و پاداش هاست که اگر تعداد نمازگزاران از ده نفربيشتر شود، اگر تمام آسمان ها کاغذ، و درياها مرکب و درخت ها قلم شودو فرشتگان بنويسند، پاداش يک رکعت آنرا نمي توانند بنويسند. (3). و نماز جماعت با تاخير، بهتر از نماز فرادي در اول وقت است. (4)

2- آثار اجتماعي
نماز جماعت، مقدمه وحدت صفوف و نزديکي دلها و تقويت کننده روح اخوت است.
نوعي حضور و غياب بي تشريفات، و بهترين راه شناسائي افراداست.
نماز جماعت، بهترين، بيشترين، پاکترين و کم خرج ترين اجتماعات دنياست و نوعي ديد و بازديد مجاني و آگاهي از مشکلات ونيازهاي يکديگر و زمينه ساز تعاون اجتماعي بين آحاد مسلمين است.

3- آثار سياسي
نماز جماعت، نشان دهنده قدرت مسلمين و الفت دلها و انسجام صفوف است.
تفرقه ها را مي زدايد، بيم در دل دشمنان مي افکند، منافقان را مايوس مي سازد، خار چشم بدخواهان است.
نماز جماعت، نمايش حضور در صحنه و پيوند«امام » و«امت » است.

4- آثار اخلاقي، تربيتي
در نماز جماعت، افراد در يک صف قرار مي گيرند و امتيازات موهوم صنفي، نژادي، زباني، مالي و. . . کنار مي رود و صفا و صميميت ونوعی دوستي در دلها زنده مي شود و مؤمنان، با ديدار يکديگر در صف عبادت، احساس دلگرمي و قدرت و اميد مي کنند.
نماز جماعت، عامل نظم و انضباط، صف بندي و وقت شناسي است.
روحيه فردگرايي و انزوا و گوشه گيري را از بين مي برد و نوعي مبارزه با غرور و خودخواهي را در بر دارد.
نماز جماعت، «وحدت » در گفتار، جهت، هدف و امام را مي آموزدو از آنجا که بايد پرهيزکارترين و لايق ترين اشخاص، به امامت نمازبايستد، نوعي آموزش و الهام دهنده علم و تقوا و عدالت است.
نماز جماعت، کينه ها و کدورت ها و سوء ظن ها را از ميان مي برد وسطح دانش و عبوديت و خضوع را در جامعه اهل نماز، افزايش مي دهد.
به خاطر اينهمه آثار است که به نماز جماعت، آن همه توصيه شده است. حتي نابينايي وقتي از حضور پيامبر، اجازه خواست که به مسجدنيايد، آن حضرت فرمود : از خانه تا مسجد، ريسماني ببندد و به کمک آن، خود را به نماز جماعت برساند. (5) و نيز، نابيناياني که اجازه ترک شرکت در نماز خواستند، رسول خدا (ص) اجازه نفرمود. (6) از طرف ديگر، برخورد شديد نسبت به کساني که به نماز جماعت اهميت نمي دهند، نشان ديگري بر اهميت و سازندگي آن است.
در حديث است که به چنان کسان، همسر ندهيد  و معرف آنان نشويد.(7)

1- سفينة البحار، ج 1، جماعت.
2- کنز العمال، ج 8 حديث 22792.
3- توضيح المسائل امام(قدس سره)مسئله 1400.
4- توضيح المسائل امام(قدس سره)مسئله 1402

5- وسائل، ج 5 ص 377.
6- کنزالعمال، ج 8 ص 255.
7- سفينة البحار، ج 1، جماعت.