ثروت با خدا بودن‏

 در مسير كوه طور، جوانى با ادب، آراسته و بزرگوار، به موسى بن عمران عليه‏السلام گفت: وقتى براى مناجات به كوه طور مى‏روى، به پروردگار عالم بگو: تو از بى‏كار خوشت نمى‏آيد و من بى‏كار نيستم، اما كارى كه در اين عالم نصيب من شده است، خرج روزمره مرا جواب نمى‏دهد و چرخ زندگى من نمى‏چرخد. من به يك پيراهن نياز دارم. به پروردگار عالم بگو: در كل اين خزانه مال و ثروت تو، اقلًا يك پيراهن‏ که به ما می رسد.

زمينه‏اى به وجود بياور كه پيراهنى به ما برسد. موسى عليه‏السلام گفت: من از خداوند درخواست مى‏كنم. اگر انسان معرفت داشته باشد، هميشه خدا با اوست و احساس كمبود نمى‏كند. موسى عليه‏السلام داستان جوان را بيان كرد: خدايا! از ادب، وقار، وبزرگوارى اين جوان معلوم است كه دوست تو مى‏باشد و تو را مى‏شناسد. از تو يك پيراهن مى‏خواهد.

خطاب رسيد: به او بگو كه خدا مى‏فرمايد: تو انسان پرتوقعى هستى. خجالت نكشيدى كه از من پيراهن مى‏خواهى؟ موسى عليه‏السلام عرض كرد: خدايا! مگر چه شده است؟ خطاب رسيد: به او بگو: زمانى كه خواستم محبت و عشق خودم را در دل‏ها تقسيم كنم، دل تو را از عشق خودم پر كردم، آيا باز تو نيازمند هستى؟

مردم به قارون انسان نيازمند نمى‏گويند، اما قارون در فرهنگ من بسيار گدا و بدبخت است، تو در فرهنگ من بسيار ثروتمند هستى. هر كه خدا را دارد، همه چيز دارد.

وقتى وارد عالم آخرت مى‏شويد، خانه، زمين، كارخانه و زن و فرزند به فرياد انسان نمى‏رسند وتك و تنها مى‏شويد. غير از خدا حتى يك نفر هم نيست كه دست ما را بگيرد.

با صبر، مرا همراه خود كنيد و ما نتيجه اين معيّت را در زندگى ديده‏ايم. حضرت موسى عليه‏السلام جواب پروردگار را به آن جوان گفت. وقتى جوان آن جواب را شنيد، شروع به گريه كردن كرد و گفت: موسى! اشتباه كردم. اگر تا آخر عالم، دائماً بدن مرا زنده زنده قيچى كنند، گوشت بدنم را به خورد خودم بدهند، ديگر آه نخواهم كشيد. بلكه مى‏گويم: محبوب من، من كه همه چيز دارم. من كه خدا را دارم، پول‏

قارون را مى‏خواهم چه كنم؟

ما خبر نداريم كه نزديك به اذان صبح كه بيدار مى‏شويم، همه خواب هستند، در گوشه‏اى پيشانى را روى خاك مى‏گذاريم و «يا رب العفو» مى‏گوييم، همين معيّت چه ارزش بالايى دارد؟ تمام جهان را به شما بدهند امايك روز روزه ماه رمضان را از شما بگيرند، والله ضرر كرده‏ايد.

در ناگوارى‏ها، حوادث و ظلم‏هاى مردم، اگر انسان صبر كند، بسيار زيبا است.

صبر كنيد كه خدا همراه، وكيل و رئيس شما باشد.

_{سخنرانی هایی مکتوب استاد انصاریان}