جواب؟؟؟

امام علی (علیه السلام):

"الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا"

مردم خوابند پس زمانیکه میمیرند بیدارمیشوند...

پرده ای کنارمی رود

لحظه ی جواب دادن است

لحظه های یاد آوری دست گل به آب دادن است

بانگ می زنند:

پس چه شدحاصل یک عمرزندگی؟

راستی خدای توکیست؟

لحظه ای اگرکه کرده ای بندگی؟

و تو...

درحسرت یک گریبانه ساده ای که سرکنی درآن ولی

غیریک کفن که مثل پیله گردتوست

هیچ چیزنیست

تازه معلوم نیست که بعدازآن می پری    یاکه کرم ترمی شوی!

لا جرم سکوت می کنی

این شگردتوست

پیش ازاین هم چقدرسکوت کرده ای

راستی توآدمی چقدرهبوط کرده ای!

بانگ می زند

این دفعه خودخداصدات می کند

ای عجب چقدرعاشقانه هم نگات می کند!

"بنده ام بعداین همه محبتم

بعدیک عمرزندگی، سلامتی

چقدرزودفراموش کرده ای مرا! بی وفا به این راحتی؟!

من چقدرتوی کبریا

پشت پنجره ی رحمتم

                            منتظرماندم

چقدرهم ترانه های عاشقانه خواندم

هیچ وقت نیامدی

عزیزمن چرا ازاین همه نعمتم به جای استفاده بت ساختی؟

من مگرنگفته ام  تمام زندگی تو...

یک بازی است

توضررکرده ای توباختی"

و تو...

بازهم بی جواب می شوی

رفته ای درون خاک ولی

ازخجالت آب می شوی

خانه ات گلی می شود

یادخانه ای که پیش از این تمام عمرساختی

سهم دیگری شده

وباز یادآوری اینکه باختی

"پس جواب من چه شد؟

ازمیان خانه ولباس وشغل ودرس وپول

سهم من چه شد؟

توقراربود تبلورکرامتم شوی

نه اینکه مایه خجالتم شوی"

بازتو....

آری این دفعه تمام عمر ناگزیر شد

آری، این دفعه  چقدرزودتردیرشد...

عاجزانه درجستجوی فرصتی دوباره ای

وغافلی.....

ازاین که نیست هیچ راه چاره ای...