نترس

در سپیده دمی که باران همه جا را شسته بیا

می دانم در سنگی خانه ام

به راحتی باز نمی شود

اما هر طور شده بازش کن

کنارم دراز بکش، دستت را دور کمرم بینداز

نترس.

به لب هایم نگاه کن می شنوی:

دلم برای بوسه هایت تنگ شده

مرا ببوس.