ارادتمند شما، جودی ابوت

        نمیدونم اینو قبلنم گفته بودم یا نه که بعضی وقتا آدم اونقدراز خوندن یک کتاب لذت میبره که وقتی سطر آخرو خوند تو صفحه های سفید بعدی هم دنبالادامه ش میگرده. حتی باور کنید من گاهی اوقات تو جلدش هم دنبال ادامه ش میگردم. وبسیار برام اتفاق افتاده که با لبخندی کتابو به سینه میچسبونم و اونقدر دوستش میدارمکه کتاب ذوقمرگ بشه. اینها خیالات و اغراق نیست.

        چند وقت پیش که دیدم تلویزیون بازم داره بابا لنگ درازو پخشمیکنه با خودم گفتم حتما رمانی که همچین کارتون قشنگی ازش درومده باید رمان خیلیخوبی باشه. دیروز خریدمش و از ظهر تا اوایل شب بلعیدمش. اونم در شرایطی که صبحشیکی از دوستام کلی رو مخم رژه رفته بود که این کتابا به تو چی میدن و اینا. وای که اگر بدونید چقدرعالی بود. البته کوتاهتر از اونی بود که انتظارشو داشتم  ولی وقتی میخوندمش دیگه اصلن اثری از بی حوصلگیها و بی انگیزگی های این روزام نبود. (البته فقط واسه چند ساعت. چون عمق دپسردگیما بیشتر از این حرفاست.)