پرچم های سیاه و اهل مشرق

پرچم هاى سياه و اهل مشرق

از قديمى ترين روات ، ابن حماد به نقل از عبدالله بن مسعود است كه مى گويد : نزد رسول خدا بوديم كه جوانانى از بنى هاشم آمدند . رنگ رخسار رسول خدا دگرگون شد ! عرض كرديم : اى رسول الله ، چهره شما تغيير كرد و ما نگران شديم ! فرمود : ما اهل بيتى هستيم كه خدا آخرت را به جاى دنيا برايمان برگزيد . اهل بيتم پس از من گرفتار بلا و دربه درى و آوارگى خواهند شد تا آن كه گروهى از آنجا ( از سمت مشرق ) مى آيند كه پرچم هاى سياه دارند و خواهان حق هستند ، اما حقشان را نمى دهند ! ( دو يا سه بار فرمود ) پس مى جنگند و پيروز مى شوند و حقى ( خلافتى ) را كه مى خواستند ، مى گيرند اما آن را نمى پذيرند مگر پس از آن كه حق را به مردى (= مهدى )از اهل بيتم بسپارند كه زمين را از عدالت پُر مى كند ، چنان كه از ستم آكنده شده بود . هر كسى از شما آن زمان را دريابد ، به يارى آنان بشتابد ، گرچه مجبور باشد بر يخ راه برود (به سختى و مشقت باشد) چون وى مهدى است .

بسيارى از منابع سنى و منابع ما ، اين حديث را روايت كرده اند و به حديث « رايات سود » ( پرچم هاى سياه ) معروف است ، گاهى هم حديث اهل مشرق مى گويند يا حديث « ما يُلقى أهل بيته(صلى الله عليه وآله) بعده ; ناگوارى هايى كه اهل بيت پس از پيغمبر مى بينند » كه از ابن مسعود و ديگر صحابه روايت كرده اند و در عبارت فرق هايى دارد . عده اى از علماى سنى ، بر صحت آن تصريح دارند .p>