قضای الهی

امام زمان علیه السلام : عَن كِتابِ مُحَمَّدِ بنِ الحُسَینِ بنِ سُفیانَ البَزَوفَرِی ، فی دُعاءِ النُّدبَةِ ، وذَكَرَ أنَّهُ الدُّعاءُ لِصاحِبِ الزَّمانِ علیه ‏السلام ـ : اللّهُمَّ لَكَ الحَمدُ عَلی ماجَری بِهِ قَضاؤُكَ فی أولِیائِكَ ، الَّذینَ استَخلَصتَهُم لِنَفسِكَ ودینِكَ ، إذِ اختَرتَ لَهُم جَزیلَ ما عِندَكَ مِنَ النَّعیمِ المُقیمِ الَّذی لا زَوالَ لَهُ ولاَ اضمِحلالَ ، بَعدَ أن شَرَطتَ عَلَیهِمُ الزُّهدَ فی دَرَجاتِ هذِهِ الدُّنیَا الدَّنِیَّةِ وزِبرِجِها ، فَشَرَطوا لَكَ ذلِكَ ، وعَلِمتَ مِنهُمُ الوَفاءَ بِهِ ، فَقَبِلتَهُم وقَرَّبتَهُم وقَدَّمتَ لَهُمُ الذِّكرَ العَلِیَّ ، وَالثَّناءَ الجَلِیَّ ، وأهبَطتَ عَلَیهِم مَلائِكَتَكَ ، وكَرَّمتَهُم بِوَحیِكَ ، ورَفَدتَهُم بِعِلمِكَ .

به نقل از كتاب محمّد بن حسین بن سفیان بَزوفَری، در دعای ندبه، و گفته است كه این ، دعای صاحب الزمان علیه ‏السلام است ـ : بار خدایا! سپاس ، توراست بر آنچه به قضای تو بر اولیایت گذشت؛ همانان كه آنان را برای خودت و دینت برگزیدی؛ چرا كه نعمت‏های فراوانِ ماندگار و زوال ناپذیر و از بین نرفتنی را ـ كه نزد توست ـ برای آنان انتخاب كردی، پس از آن كه با آنان شرط كردی كه از مقامات و زینت این دنیای پست ، چشم بپوشند، و آنان هم این شرط تو را پذیرفتند، و دانستی كه به این شرط ، وفا می‏كنند. پس ، آنان را پذیرفتی و مقرّب درگاه خویش نمودی و نامشان را بلند داشتی و آشكارا آنان را ستوده، فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادی، و به وحی خویش سرافرازشان نموده، از دانش خود عطایشان كردی.