کاش میشد

دردرونم زنور نیست اثر

عشقها مرده ، روزها مرده

سینه پر آه و  خانمانسوز است

کاش میشد که رفت بی مقصد

کاش میشد که خفت بی ماءوا

کاش میشد که دیده نابیند

کاش میشد که گفته نا گوید

آخراین زندگی کحا زیباست؟

بی دوام است هرچه زیبائیست

گل قشنگ است لحظه ای اما

رود زیباست لحظه ای اما

آفتاب و سپهر و دره و دشت

همه زیباست لحظه ای اما

همه اما و شاید و لَختی

استواری نبوده رسم جهان

کاش گل تا ابد ززیبائی

بهره ای داشت بس تماشائی

کاش آن کودک قشنگ و ملوس

تا ابد بود کودکی زیبا

نشود ظعمهء هوی و هوس

 نَکِشد قد ننوشد آبِ هوس

نشود طعمه جهان خواران

ندهد دل به دست عیاران

ولی افسوس می شوداینسان

دیو گردد در این جهان انسان