شعر

بنی آدم اعضای یک دیگرند                    که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار                       دگر عضو ها را نماند قرار..

به اینجا که رسید متوقف شد،معلم گفت:بقیه اش را بخوان!

دانش آموز گفت یادم نمیاید،معلم گفت یعنی چه این شعر ساده راهم نتوانستیحفظ کنی؟!

دانش آموز گفت آخر مشکل داشتم مادرم مریض است و گوشه ی خانه افتاده پدرمسخت کار میکند اما مخارج درمان بالاست.

من باید کارهای خانه راانجام دهم و هوای خواهر و برادرهایم را هم داشتهباشم ،ببخشید...

معلم گفت :ببخشید ،همین؟مشکل داری که ،داری باید شعر راحفط میکردی مشکلاتتو به من مربوط نمیشود!

در این لحظه دانش آموز گفت:

توکر محنت دیگران بی غمی                     نشاید که نامت نهند آدمی...