عیدانه

دراین سالی که در پیش است

نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای لیکن......

در آغاز طلوع روشن سالی که می آید

کمک کن تا رها سازم زخود

من کوله بار یک هزار سیصد افسوس و هزار و سیصد اندوه

تو را میخوانم  اینک اجابت کن مرا

ای منتهای راه ره جویان

تو بر مینای این هستی

رضا بودن عطایم کن

که من همراه هر سختی بجویم گوهر پنهان و زیبای گشایش را

                                               خداوندا

نمیدانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما

 برای مردمان خوب این وادی

عطا فرماهزار امید

هزارو سیصد اگاهی

هزار و سیصدو  هشتاد بهروزی

هزار و سیصد و نه لبخند زیبا را