آشفته

بی سبب نیست ُکمانِ رخ مهتاب شدم

مثل سايه ب‍َرِ خورشيد تو هي آب شدم

قرص كامل شده اي ظرف دلم جايت نيست

ظرفْ دریاستُ ولی طعمه ی مرداب شدم

نور بر سطح شما می شکند با تعظیم

محو آن صورت آئینه ای ناب شدم

متلاطم تر از اين روحِ پريشانم نيست

موجِ جامانده ی دریایم و گرداب شدم

گاه پیدایم اگرُ این اثر نور شماست

من غبارم که لب طاقچه ای قاب شدم